🍹 Nieśmiertelniki Z 2 Wojny

Mielnikow ocenia, że około 1000 z nich wróciło po 1945 r. na sowiecką Białoruś i niemal wszyscy zostali aresztowani w 1951 r. „Do dziś żyje jeden z nich” –mówi historyk. Wystawa będzie czynna do końca marca 2017 roku. Michał Szukała PAP. Muzeum X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej prezentuje wystawę „Białorusini w Wojsku FRtLPzi. Autor: Kocanki ogrodowe Kocanki ogrodowe, znane jako nieśmiertelniki, to roślina jednoroczna z rodziny złożonych (Compositae). Nieśmiertelniki – opis Kocanki ogrodowe pochodzą z Australii. Roślina charakteryzuje się wzniesioną łodygą 40–100 cm wysokości, słabo owłosioną, która rozgałęzia się w pewnej odległości od nasady. Liście kocanek ogrodowych są podługowato-lancetowate, całobrzegie, mają do 10 cm ogrodowe kwitną od połowy lipca do przymrozków. Koszyczki kwiatowe złożone są wyłącznie z żółtych kwiatów rurkowych, otoczonych suchymi, białymi, czerwonymi lub brunatnymi listkami okrywy koszyczka – to właśnie te okrywy są ozdobną częścią ogrodowe nieśmiertelników mają zwiększoną liczbę listków okrywy koszyczka, większe koszyczki (średnicy 8 cm) i bardziej wypełnione barwnymi listkami okrywy koszyczka Wśród nich jest wiele odmian o różnych barwach: białych, różowych, czerwonych, żółtych, pomarańczowych, brązowych. Są również kocanki niskie, które dorastają do 30–35 cm wysokości, które mają duże, niezwykle barwne koszyczki. Kocanki ogrodowe – uprawa Kocanki ogrodowe najlepiej rosną na glebie dobrze uprawionej. Rośliny te wymagają słonecznego stanowiska. Ich zaletą jest duża wytrzymałość na suszę. Kocanki ogrodowe rozmnaża się przez nasiona wysiewane pod koniec marca i na początku kwietnia do zimnego inspektu bądź na miejsce stałe do gruntu. Nieśmiertelniki kwiaty ogrodowe Kocanki ogrodowe w ogrodach sadzi się na rabatach. Znakomicie nadają się na suche bukiety. Pędy kwiatowe należy ścinać w momencie, gdy środkowe, żółte kwiaty rurkowe w koszyczku są jeszcze niewidoczne bądź lub ledwo je widać przez lekko rozchylone barwne okrywy koszyczka. Kocanki z przeznaczeniem na suche bukiety należy ścinać rano w dni słoneczne, a następnie powiązać w pęczki i zawiesić koszyczkami w dół w miejscu suchym, ciepłym i przewiewnym. Stanowisko słoneczne Wilgotność gleby sucha Roślina ozdobna z kwiatów Kategoria Jednoroczne i dwuletnie Termin kwitnienia VII - X Wysokość 40 cm - 1 m Zimozielone Nie Barwa kwiatów biała Podlewanie mało Barwa liści/igieł zielona Barwa kwiatów różowa Barwa kwiatów czerwona Barwa kwiatów pomarańczowa Barwa kwiatów żółta Barwa kwiatów brązowa Pokrój wzniesiony Jak zakładać rabaty bylinowe w ogrodzie? Z jednej strony wielka polityka i ogromne operacje wojskowe, z drugiej - dramaty zwykłych osób. Zarówno po jednej, jak i drugiej stronie. Zobacz unikatowe zdjęcia z czasów II wojny światowej. 24 Zobacz galerię Marcin Makowski / 1/24 Adolf Hitler jakiego nie znacie Marcin Makowski / Zanim kariera Adolf Hitlera sięgnęła zenitu, przywódca NSDAP z uwagą ćwiczył swoje płomienne mowy w ustronnym miejscu. Dzięki asyście fotografa dyktator analizował własny wyraz twarzy oraz gesty. Choć łatwo nazwać go szaleńcem, Hitler dokładnie zaplanował marsz po władzę o czym świadczą te niesamowite, niedawno wydobyte na światło dzienne zdjęcia. To co dzisiaj nazwalibyśmy kreowaniem wizerunku, nacjonalistyczny lider opanował do perfekcji. Niestety z opłakanym skutkiem dla Europy i świata. Zdjęcie autorstwa Alberta Hoffmanna. 2/24 Amerykańska propaganda na Filipinach (1943) Marcin Makowski / Japoński żołnierz ogląda anty-japoński plakat propagandowy na Filipinach. 1943 3/24 Detonacja pierwszej bomby atomowej (USA 1945) Marcin Makowski / 0,025 sekundy po wybuchu pierwszej bomby atomowej, kryptonim „Trinity”. Nowy Meksyk (USA) 16 lipca 1945. 4/24 Fińskie sanie rodem z Hoth (1940) Marcin Makowski / Fińscy żołnierze w śnieżnych saniach napędzanych śmigłem. Gdzieś na planecie Hoth, ekhu, to znaczy w okolicach Haapasaari. Prawdopodobnie 1940 5/24 Jeńcy w klatkach (Antwerpia 1944) Marcin Makowski / Niemieccy jeńcy i pojmani kolaboranci przetrzymywani w klatkach dla zwierząt w ZOO. Antwerpia 1944 6/24 Kara za kolaborację (Francja 1944) Marcin Makowski / Ogolona i oznaczona swastyką kobieta, ukarana w ten sposób za kolaborację. Francja 1944 7/24 Latający Ford GP (1941) Marcin Makowski / Zaawansowane testy samochodu osobowo-terenowego Ford GP. Prawdopodobnie 1941. 8/24 Latający Mk VIII Cromwell (1944) Marcin Makowski / Latający Mk VIII Cromwell podczas testów w Bovington (1944) 9/24 Niemcy w Warszawie (1940) Marcin Makowski / Niemiecka propaganda („Niemcy zwyciężają na wszystkich frontach”) na Placu Piłsudskiego (wtedy Placu Adolfa Hitlera) przed Pałacem Saskim, który był siedzibą gubernatora Fischera, lato 1940. To musiał być ciężki czas dla Polaków, Francja upadła, natomiast Wielka Brytania zaczęła obrywać nalotami i nie było jeszcze wiadomo jak powietrzna bitwa nad Anglią się zakończy, morale w Polsce raczej nie dopisywało. Plac Piłsudskiego stanowił centrum niemieckiej dzielnicy rządowej na Śródmieściu Północnym rozciągającej się od Ogrodu Saskiego do Krakowskiego Przedmieścia. Co do powyższej akcji propagandowej – Polacy z wrodzoną przekorą rozwijali „V” jako „Verloren. Deutschland Verloren” (Niemcy przegrane) oraz przerabiali napis na „Deutschland liegt am allen Fronten” (Niemcy leżą na wszystkich frontach). 10/24 Pantera przewrócona na plecy (1944) Marcin Makowski / Pantera „przewrócona na plecy” po silnym bombardowaniu gdzieś w belkijskich lasach – 1944 rok. Przy czołgu ważącym 45 ton musiało to być wyjątkowo celne trefienie. 11/24 Pearl Harbour z perspektywy japońskiego pilota (1941) Marcin Makowski / Zdjęcie wykonane z pokładu japońskiego samolotu podczas pierwszych chwil ataku na Pearl Harbour. 7 grudnia 1941 12/24 Piloci Dywizjonu 303 (1940) Marcin Makowski / Słynny 303 Dywizjon Myśliwski Warszawski im. Tadeusza Kościuszki. Na zdjęciu od lewej Feric, Kent, Grzeszczak, Radomski, Zumbach, Łokuciewski, Henneberg, Rogowski, Szaposznikow. 13/24 Radość z małych rzeczy Marcin Makowski / Austriacki chłopiec cieszy się otrzymanej nowej pary butów. Około 1944 r. 14/24 Reichstag pokryty graffiti (1945) Marcin Makowski / Napisy pozostawione przez żołnierzy Armii Czerwonej na budynku Reichstagu w czerwcu 1945 roku. 15/24 Renifer bojowo-bagażowy (Finlandia 1941) Marcin Makowski / Żołnierz z reniferem w okolicach wioski Nautsi. Północna Finlandia 26 października 1941. 16/24 Shermany na łące (Kampania włoska 1944) Marcin Makowski / Amerykańskie czołgi (M4 Sherman) łapią oddech na łące podczas Kampanii włoskiej. Autor: George Silk (sierpień 1944). 17/24 Środki ostrożności podczas meczu (Anglia 1940) Marcin Makowski / Obserwator wypatruje nadlatujących niemieckich samolotów podczas meczu Charlton Athletic kontra Arsenal na stadionie The Valley. 7 grudnia 1940 18/24 Wasilij Grigorjewicz Zajcew – legendarny, radziecki snajper Marcin Makowski / Według radzieckiej propagandy w czasie wojny zgładził około 400 wrogich żołnierzy, w tym 225 podczas samej bitwy pod Stalingradem. Był wielokrotnie odznaczanym bohaterem i wzorem do naśladowania dla snajperów. Jego karabin znajduje się w muzeum w Wołgogradzie, a historia posłużyła za podstawę scenariusza do słynnego filmu „Wróg u bram” (reż. Jean-Jacques Annaud). Wasilij Zajcew – na poniższym zdjęciu właśnie podczas jednej z największych bitew II wojny światowej. Stalingrad 1942. 19/24 Wodowanie okrętu USS Puffer (USA 1942) Marcin Makowski / USS Puffer (SS-268), amerykański okręt podwodny typu Gato, wodowany na rzece Manitowoc w okolicach miasta o takiej samej nazwie. 22 listopada 1942 20/24 Wojenna bitwa na śnieżki Marcin Makowski / Niemieccy żołnierze korzystają z chwili rozluźnienia przeprowadzając bitwę na śnieżki. Prawdopodobnie Francja. 21/24 Zbombardowana księgarnia (Londyn 1940) Marcin Makowski / Młody mężczyzna siedzi na ruinach księgarni czytając historię miasta. Londyn 1940 22/24 Znokautowany Tygrys (Włochy 1944) Marcin Makowski / Żołnierz chowa się przed deszczem pod przewróconym na bok Tygrysem. Włochy 1944. 23/24 Kobiety składają B-17 (Kalifornia, 1942) Marcin Makowski / Praca przy przedniej sekcji bombowca B-17F. Douglas Aircraft Company, Long Beach, Kalifornia, 1942 24/24 Niemcy mają to jednak we krwi Marcin Makowski / Chłopiec pozuje do zdjęcia w mundurze swojego ojca. Data utworzenia: 18 października 2013 14:56 Zobacz Więcej Nie żyje drugi z mężczyzn, którzy w sobotni wieczór próbowali sami rozbroić niewybuch w Woli Górzańskiej (woj. podkarpackie). 42-latek zmarł w szpitalu. Jego starszy o dwa lata kolega, zmarł na miejscu dzień wcześniej. Wczoraj pisaliśmy o tragicznym finale zabawy z niewybuchem na Podkarpaciu. Dwaj mężczyźni, w wieku 44 i 42 lata, znaleźli w lesie niewybuch. – W odległości około 30 metrów od domu 44-letniego mieszkańca Woli Górzańskiej rozpalili ognisko, w którym prawdopodobnie chcieli ogrzać niewybuch. Doszło do eksplozji – komentowała Anna Klee z zespołu prasowego podkarpackiej niewybuch do ogniskaStarszy z mężczyzn zginął na miejscu. Dziś, w niedzielę, podkarpacka policja poinformowała, że drugi z nich też nie żyje. Lekarze przez kilka godzin walczyli o jego życie, niestety fanami militariówW czasie przeszukania pomieszczeń zajmowanych przez mężczyzn policja znalazła przedmioty pochodzące z czasów wojny, wyposażenie żołnierskie, takie jak: nieśmiertelniki, menażki, hełmy i bagnety, ale też elementy broni, łuski i amunicję. – Ponieważ niektóre przedmioty wciąż mogą stanowić zagrożenie, o znalezisku powiadomiono saperów z jednostki wojskowej, którzy je zabezpieczą – mówiła niewybuch znaleziono w centrum Ostrołęki na osiedlu: Zobacz także Odkrywanie wojennego cmentarza na terenie dawnej jednostki wojskowej w Helu. Fot. Krzysztof Mißdzio W ostatnich tygodniach wojny na Helu znajdowało się ponad 100 tys. żołnierzy i uchodźców niemieckich. Dla wielu z nich półwysep stał się miejscem wiecznego ostatnich tygodniach wojny na Helu znajdowało się ponad 100 tys. żołnierzy i uchodźców niemieckich. Dla wielu z nich półwysep stał się miejscem wiecznego spoczynku. Na ślady ich mogił trafiono dopiero po ponad 60 jak na zaawansowaną jesień, jest znakomita. W miarę ciepło, pięknie świeci słońce. Zaraz za wydmami rozciąga się szeroka bałtycka plaża, w sezonie pełna turystów, jedno z tych miejsc, z których Hel słynie w całym kraju. Teraz plaża jest pusta, za to na porośniętych pięknymi sosenkami i brzozami wydmach roi się od ludzi z łopatami. Kopią ostrożnie, co jakiś czas pochylają się delikatnie, przekładając do niebieskich worków jakieś przedmioty: strzępy mundurów, buty, guziki, blaszane nieśmiertelniki i kości. Bardzo dużo ludzkich kości. Na lewo cmentarzysko lasuHel był ostatnim polskim miastem, które broniło się podczas kampanii wrześniowej 1939 r. Jego obrona zakończyła się 2 października 1939 r. Został też jako ostatni Szacuje się, że w ostatnich miesiącach wojny przez Hel przewinęło się od stu do dwustu tysięcy Niemców - mówi Wojciech Waśkowski, członek Stowarzyszenia Przyjaciele Helu, a zarazem pracownik Muzeum Obrony Wybrzeża. - To były zarówno wojska, jak i ludność cywilna, uciekinierzy ze Wschodu. Rosjanie parli na Berlin i zdobywanie Półwyspu Helskiego po prostu sobie odpuścili. Panowali niepodzielnie na morzu i w powietrzu, cypel nie miał zatem znaczenia strategicznego. Organizowali co najwyżej sporadyczne naloty. Przy takim zagęszczeniu wojska i ludności cywilnej wiadomo było, że każda zrzucona bomba to jacyś zabici, każdy strzał z karabinu musi być został zdobyty dopiero 9 maja 1945 później władze wojskowe umożliwiły wjazd na półwysep grupie dziennikarzy. Oto relacja, jaka ukazała się w pierwszym numerze "Dziennika Bałtyckiego" 19 maja 1945 r. "Mozolna i długa jest jazda na Hel. Wąska, piaszczysta droga z trudem pomieścić może dwa mijające się samochody. W ciągu tygodnia szły tędy wojska niemieckie. Porzucane koce, płaszcze, bagnety, plecaki znaczą całą trasę marszu odwrotowego Niemców z Helu aż po Wielką Wieś i dalej w stronę Pucka. Dopiero obecnie, gdy 140-tysięczna armia opuściła półwysep, można się pokusić na zwiedzenie etap drogi wiedzie z Wielkiej Wsi do Chałup. (...) Na lewo cmentarzysko lasu. Pokotem leżą olbrzymie sosny, brzozy zgięte ku ziemi, poprzestrzelane. Młode świerczki sterczą żałośnie kikutami gałęzi. Zasieki z drutów kolczastych i rowy tworzyły tu graniczną linię między pozycjami wojsk sowieckich i niemieckich. Nad brzegiem morza pas bunkrów. Droga jest tak wąska, że samochód niemalże ociera się o napisy: »Uwaga miny« - cały teren półwyspu jest silnie zaminowany. 3 bataliony niemieckie pracowały przy zaminowywaniu Helu - obecnie niemieccy saperzy stopniowo miny zniszczonych drzew mogiły poległych, gdzieniegdzie niepochowane zwłoki żołnierzy, trupy końskie i dużo bezpańskich wałęsających się psów. W pobliżu Chałup mijamy pierwszy przekop, rów parometrowej szerokości, ciągnący się od morza do zatoki. W razie potrzeby woda, zalewając rowy, miała odciąć półwysep od lądu. (...)W drodze do Kuźnic mijamy zapory, rowy przeciwtankowe, których przedłużenie stanowią lokomotywy wpierające się długim szeregiem w Jastarni zaczyna już powoli budzić się życie. Urzęduje wójt, widać milicjantów. Na schodkach domów przysiadły szare grupki cywilów z tłumoczkami, wózkami - to niemiecka ludność cywilna, którą w ilości 25 tysięcy ewakuowano z Helu. Oprócz ludności niemieckiej idą również jeńcy z obozu helskiego, do którego Niemcy zwieźli ludzi z obozów w północnych samym cyplu rozrzucone są bunkry - małe miasteczko, w którym ostrożnie trzeba lawirować wśród ostrzegających napisów: »miny«. Niektóre ziemianki urządzone niemalże komfortowo: prycze kompletnie zasłane, na stołach serwety, półki z książkami, apteczki. W bunkrze oficerów sztabowych pod pryczą znajdujemy mapy, zmięte, rzucone w pośpiechu, na stole lornetka, papiery służbowe. W przeciwieństwie do tego, ziemianki jeńców są nędzne - w słomianym barłogu strzępki szmat, wokół obozowiska garnki, łopaty. Ludzi nie widać wcale. Od czasu do czasu na ścieżce mignie sylwetka żołnierza. Wiatr morski rozrzuca strzępy listów, fotografie, karty do gry - mizerne szczątki butnego władztwa hitleryzmu na naszej ziemi".Gdzieś muszą tu leżećDzisiejsi mieszkańcy Helu to niemal wyłącznie ludność Niemcy masowo wysiedlali stąd Polaków na początku wojny - przypomina Waśkowski. - Jeśli ktoś został tu podczas okupacji, to może nawet się do tego nie przyznawał, bo nie wiadomo, czy czegoś nie podpisał...Zatem przez długie lata tematu niemieckich grobów nie było. W czasach PRL, jeśli nawet ktoś o nich wiedział, to publicznie nie zabierał głosu. Zresztą Hel był wówczas tzw. rejonem umocnionym, zmilitaryzowanym, gdzie więcej było żołnierzy niż cywilów. Turystom, a zwłaszcza obcokrajowcom, aż do 1989 r. trudno było przedostać się przez wojskowe bramy stojące na granicy "początku Polski".- Panowało przekonanie, że gdzieś muszą być szczątki Niemców, którzy tu zginęli pod koniec wojny - opowiada jeden z mieszkańców. - Ale nie było żadnych znalazły się w niemieckich archiwach. Ludowy Niemiecki Związek Opieki nad Grobami Wojennymi z Kassel odszukał listę z numerami nieśmiertelników żołnierzy pochowanych pod koniec wojny w Helu. Trafiły one do współpracującej ze związkiem polsko-niemieckiej Fundacji Pamięć, opiekującej się nekropoliami żołnierzy niemieckich w strzępów wspomnień mieszkańców wyłaniała się najprawdopodobniejsza lokalizacja - przy dawnej jednostce wojskowej. W czasach PRL stacjonowały tu Wojska Obrony Powietrznej Kraju, potem Marynarka Powiadomiliśmy fundację kilka lat temu, że tu może być wojenny cmentarz - mówi Romuald Nowak ze Stowarzyszenia Przyjaciele Helu. - Najpierw przyjechała mała delegacja, robili zdjęcia we wskazanym Nowak od kilku lat, w Dniu Zmarłych, zapalał symboliczną świeczkę w spodziewanym miejscu tym rekonesansie pomagał też Sylwester Ostrowicki, burmistrz Helu z początku lat dziewięćdziesiątych. Ale i on nie miał pewności, gdzie dokładnie może znajdować się cmentarz. Dlatego Fundacja Pamięć wystąpiła do wojewody o zgodę na prace najpierw sondażowe, a potem ekshumacyjne. Nie ma ich w ewidencjiW drugiej połowie października ekipa kierowana przez Macieja Milaka rozpoczęła rozkopywanie wydm. Okazało się, że typowania były słuszne - niemal natychmiast trafiono na ślady Są tu mogiły pochodzące z ostatnich miesięcy wojny - wyjaśnia Milak. - Niektóre z grobów wskazują, że zmarłych chowano w pośpiechu, nie są oni ujęci w ewidencji. Rozmiar cmentarza, liczba pochowanych tu Niemców zaskoczyły Milaka. Lista przedstawiona przez stronę niemiecką zawierała 272 nazwiska. Tymczasem już po kilku dniach było wiadomo, że pochowano tu znacznie więcej Trafiliśmy na zbiorową mogiłę, w której były szczątki 90 osób - informuje Maciej Milak. - Żaden ze znalezionych w niej identyfikatorów nie był ujęty w które początkowo miały trwać tydzień, wydłużone zostały trzykrotnie. W sumie na terenie dawnej jednostki i przylegających do niej zalesionych wydm odnaleziono szczątki 1018 To największy cmentarz żołnierzy niemieckich na Pomorzu i na pewno jeden z większych w Polsce - ocenia Maciej Milak. - Pod Częstochową dokonywaliśmy ekshumacji na cmentarzu, gdzie spoczywało ponad 400 Niemców. Natomiast największe znajdują się na terenie dawnego Związku Radzieckiego. Tam są nekropolie, w których spoczywa nawet kilka tysięcy niemieckich żołnierzy. Wynik helskiej ekshumacji udowodnił, że niemiecka dokumentacja była niekompletna. Na pewno część ofiar uda się zidentyfikować dzięki nieśmiertelnikom. Zazwyczaj blaszkę przełamywano na pół. Jedną część pozostawiano przy zwłokach, druga trafiała do szczątki wykopane na terenie Helu zostały przewiezione do Poznania. Tam przygotowano je do pochówku: zostały umieszczone w małych trumnach, w których będą zakopane podczas zbiorowego pochówku. Odbędzie się w Glinnej w województwie Tam znajduje się cmentarz żołnierzy niemieckich - mówi Maciej Milak. - Na nim grzebane są szczątki odkopane z różnych mogił na terenie Polski północnej. W naszym kraju jest 10 takich i deweloperJak się okazało podczas ekshumacji w Helu, ktoś jednak w minionych latach odnalazł dawny cmentarz. Wiele z grobów nosiło ślady Nie mamy pojęcia, czego można było w nich szukać - zastanawiali się pracownicy. - Przecież nie grzebano żołnierzy z z mogił mogły zostać rozkopane podczas budowania garaży na terenie jednostki wojskowej. Dotarliśmy do mieszkańca Helu, który wspominał, że podobno wówczas zebrano jakieś wykopane przedmioty, zapakowano do pojemnika i wywieziono w nieznanym kierunku. Nie ma na to jednak żadnych ziemi w poszukiwaniu pamiątek z czasów wojny to zresztą w Helu nic nowego. Amatorzy z wykrywaczami metali odnajdują fragmenty uzbrojenia, medale, nawet menażki, brzytwy i inne elementy wyposażenia osobistego. W Muzeum Obrony Wybrzeża znajduje się ekspozycja właśnie takich pamiątek po polskich obrońcach Helu w 1939 Spodziewaliśmy się też, że cmentarz rozciąga się także pod terenem obecnych ogródków działkowych - mówi Maciej Milak. - Niektórzy już obawiali się, że ich marchewka rośnie na grobach. To jednak się nie potwierdziło. Nie będziemy musieli nikomu rozkopywać cmentarza wojennego ma też konsekwencje ekonomiczne. Agencja Mienia Wojskowego, która zarządza dawną jednostką rakietową, nie może jej sprzedać. Nikt nie zgłosił się do przetargu, choć trójmiejski deweloper Invest Komfort deklarował wcześniej chęć nabycia jej za ponad 50 mln zł. Miał tam powstać ekskluzywny ośrodek turystyczny i W tej sytuacji musimy najpierw przeprowadzić badania marketingowe - przyznaje Piotr Tarkowski, pełnomocnik zarządu firmy do spraw komunikacji społecznej. - Trzeba sprawdzić, czy i ile będą chcieli zapłacić za mieszkania kupcy, mając świadomość, że w pobliżu znajdował się cmentarz z czasów wojny. ***W przyszłym roku prace ekshumacyjne na terenie Helu mają być kontynuowane. Mógł tu bowiem być jeszcze przynajmniej jeden cmentarz. Fundacja liczy na pomoc mieszkańców w odszukaniu miejsca Jeśli podczas budowy domu czy kopania w ziemi natraficie na kości, zawiadomcie nas - prosi Milak. - W Helu powstają liczne inwestycje, może któraś z nich na miejscu Pałkowski: - Nikt z nas nie ma dokładnych danych, ale słyszałem i takie opinie, że w Helu może być pochowanych nawet kilka tysięcy ma obecnie 4045 ofertyMateriały promocyjne partnera Ocalić od zapomnieniaW Annopolu (województwo lubelskie) w przydomowym sadzie znaleziono nieśmiertelnik, który należał prawdopodobnie do olkuskiego żołnierza. Poszukiwani są krewni znalezionym w ziemi nieśmiertelniku jest kilka informacji, po których można ustalić, do którego identyfikator należał. Właściciel nazywał się Piotr Barczyk. Był katolikiem (skrót KAT) i urodził się w 1914 r. Na blaszce jest też nazwa miasta, w którym była Wojskowa Komenda Uzupełnień żołnierza - Miechów oraz litera O, czyli pierwsza litera powiatu, skąd wojskowy pochodził. - Obstawiamy Olkusz, bo to jedyne miasto powiatowe na „o” w rejonie Miechowa - wyjaśnia Dorota Bartoszewicz, która prowadzi funpage na Facebooku „Ocalić od zapomnienia”. - Co ciekawe, nazwisko Barczyk najliczniej spotykane jest właśnie w Olkuszu - został znaleziony w ziemi pod drzewami owocowymi. Gospodarz zgłosił ten fakt Stowarzyszeniu Szansa, a to przekazało sprawę Dorocie Bartoszewicz. Jej funpage „Ocalić od zapomnienia” zajmuje się właśnie poszukiwaniem krewnych żołnierzy na podstawie zdjęć, listów, medali, nieśmiertelników czy innych identyfikator to tak naprawdę połowa nieśmiertelnika z dwoma dziurkami. Przez te dwa otwory przeciągnięty był sznurek czy łańcuszek, by móc zawiesić blaszkę na szyi wojskowego. Druga część identyfikatora miała jedną dziurkę. Ten fragment był odłamywany w momencie śmierci Teoretycznie więc część z dwoma dziurkami może wskazywać na to że właściciel nieśmiertelnika poległ w walce - wyjaśnia Dorota Bartoszewicz. - Zakładamy jednak, że Piotr przeżył wojnę. Nie sugerujemy się dwiema dziurkami. Czasem nieśmiertelniki po prostu ginęły lub żołnierze je wyrzucali. Nie wiadomo, w jakich okolicznościach ten trafił do ziemi - mówi nasza które mają jakieś informacje na temat żołnierza Piotra Barczyka mogą kontaktować się poprzez funpage „Ocalić od zapomnienia”. Nowe Dwory. W nocy spłonęła stodoła i znajdujący się w niej sprzęt ZOBACZ KONIECZNIE:WIDEO: Poważny programAutor: Gazeta Krakowska, Dziennik Polski, Nasze Miasto

nieśmiertelniki z 2 wojny